ای آهوان دشت ها

آهوان، ای آهوان دشتها / گاه اگر در معبر گلگشتها/ جویباری یافتید آواز خوان/ رو به استغنای دریاها روان / جاری از ابریشم جریان خویش / خفته بر گردونه طغیان خویش / یال اسب باد در چنگال او/ روح سرخ ماه در دنبال او / ران سبز ساقه ها را میگشود/ عطر بکر بوته ها را می ربود/ بر فرازش، در نگاه هر حباب / انعکاس بی دریغ آفتاب/ خواب آن بی خواب را یاد آورید / مرگ در مرداب را یاد آورید.