پرنده فقط یک پرنده بود....

پرنده گفت:چه بویی! چه آفتابی! 

آه بهار آمده است ،

و من به جستجوی جفت خویش، خواهم رفت. 

پرنده از لب ایوان پرید مثل پیامی پرید و رفت. 

پرنده کوچک  ،

پرنده فکر نمی کرد، 

پرنده روزنامه نمی خواند، 

پرنده قرض نداشت ،

پرنده آدمها را نمیشناخت ،

پرنده روی هوا ،

و بر فراز چراغهای خطر ،

در ارتفاع بی خبری می پرید. 

و لحظه های بی آبی را ،

دیوانه وار تجربه می کرد .

پرنده ؛آه، فقط یک پرنده بود.