آن کلاغی که پرید...

آن کلاغی که پرید

ازفراز سر ما

و فرو رفت در اندیشه ی آشفته ی ابری ولگرد

و صدایش همچون نیزه ی کوتاهی ، پهنای افق را پیمود

خبر مارا با خود خواهد برد به شهر

همه می دانند

همه می دانند

که من و تو از آن روزنه ی سرد عبوس

باغ را دیدیم

و از آن شاخه ی بازیگر دور از دست

سیب را چیدیم

همه می ترسند

همه می ترسند ،اما من و تو

به چراغ و آب و آیینه پیوستیم

و نترسیدیم

سخن از پیوند سست دونام

و همآغوشی در اوراق کهنه ی یک دفتر نیست

سخن از گیسوی خوشبخت من است

با شقایق های سوخته ی بوسه ی تو

و صمیمیت تن هامان ، در طراری

و درخشیدن عریانیمان

مثل فلس ماهی ها در آب

سخن اززندگی نقره ای آوازیست

که سحر گاهان فواره ی کوچک می خواند

ما در آن جنگل سبز سیال

شبی از خرگوشان وحشی

و در آن دریای مضطرب خونسرد

از صدف های پر از مروارید

و در آن کوه غریب فاتح

از عقابان جوان پرسیدیم

که چه باید کرد؟

همه می دانند

همه می دانند

ما به خواب سرد و ساکت سیمرغان ، ره یافته ایم

ما حقیقت را د ر باغچه پیدا کردیم

در نگاه شرم آگین گلی گمنام

و بقا را در یک لحظه ی نا محدود

که دو خورشید به هم خیره شدند

سخن از پچ پچ ترسانی در ظلمت نیست

سخن از روزست و پنجره های باز

و هوای تازه

و اجاقی که در آن اشیای بیهوده می سوزند

و زمینی که ز کشتی دیگر بارور است

و تولّد و تکامل و غرور

سخن از دستان عاشق ماست

که پلی از پیغام عطر و نور و نسیم  

بر فراز شب ها ساخته اند

به چمنزار بیا

به چمنزار بزرگ

و صدایم کن ، از پشت نفس های گل ابریشم

همچنان آهو که جفتش را

پرده ها از بغضی پنهانی سرشارند

و کبوتر های معصوم

از بلند های برج سپید خود

به زمین می نگرند

رمیده - فروغ فرخزاد

رمیده - فروغ فرخزاد

رمیده

نمی בانم چه می خواهم خـבایا به دنبال چه می گرבم شب و روز 
چه می جویـב نگاه خسته مـטּ چرا افسرבه است این قلب پرسوز 

ز جمع آشنایاטּ می گریزم به کنجی می خزم آرام و خاموش 
نگاهم غوطه ور בر تیرگیها به بیمار دل خود می בهم گوش 

گریزانم از این مرבم که با مـטּ به ظاهر همدم و یکرنگ هستند 
ولی בر باطـטּ از فرط حقارت به دامانم בو صد پیرایه بستند 

از این مرבم که تا شعرم شنیدند برویم چون گلی خوشبو شکفتنـב
ولی آن دم که در خلوت نشستنـב مرا دیوانه ای بــــــבنام گفتنـב

دل مـטּ ای בل دیوانه من که می سوزی از این بیگانگی ها 
مکن دیگر ز בست غیر فریاد خـבا را بس کـטּ این دیوانگی ها 
------------------------------------------------------------------

از مجموع شعر های چاپ نشده.

به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد

به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد

به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد

به جویبار که در من جاری بود

به ابرها که فکرهای طویلم بودند

به رشد دردناک سپیدارهای باغ که با من

از فصل های خشک گذر میکردند

به دسته های کلاغان

که عطر مزرعه های شبانه را

برای من به هدیه میآورند

به مادرم که در آینه زندگی میکرد

و شکل پیری من بود

و به زمین ، که شهوت تکرار من ، درون ملتهبش را

از تخمه های سبز می انباشت - سلامی ، دوباره خواهم داد

می آیم ، می آیم ، می آیم

با گیسویم : ادامهء بوهای زیر خاک

با چشمهام : تجربه های غلیظ تاریکی

با بوته ها که چیده ام از بیشه های آنسوی دیوار

می آیم ، می آیم ، می آیم

و آستانه پر از عشق میشود

و من در آستانه به آنها که دوست میدارند

و دختری که هنوز آنجا ،

در آستانهء پر عشق ایستاده ، سلامی دوباره خواهم داد

فروغ الزمان فرخزاد

از مجموعه اشعار با عنوان (تولدی دیگر)- 1343 ش.

آهنگ خموشی های ساحل از فروغ با صدای محمدنوری

دانلود آهنگ خاموشی های ساحل با صدای استاد محمد نوری

 

منبع/ www.everlastingsongs.ir

دانلود دکلمه شعر آرزو از اشعار فروغ فرخزاد

دانلود دکلمه شعر عاشقانه از فروغ فرخزاد با صدای حسین منصوری

                                    روی  DOWNLOAD-MP3  کلیک کنید