فروغ فرخ زاد| Forog Farrokhzad

کانون هواداران شادروان: فروغ فرخزاد

فروغ فرخ زاد| Forog Farrokhzad

کانون هواداران شادروان: فروغ فرخزاد

ای ﻣﺮز ﭘﺮ ﮔﮫﺮ


ﻓﺎﺗﺢ ﺷﺪم

ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺛﺒﺖ رﺳﺎﻧﺪم

ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻧﺎﻣﯽ در ﯾﮏ ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﻣﺰﯾﻦ ﮐﺮدم

و ھﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺷﻤﺎره ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ

ﭘﺲ زﻧﺪه ﺑﺎد 678 ﺻﺎدره از ﺑﺨﺶ 5 ﺳﺎﮐﻦ ﺗﮫﺮان

دﯾﮕﺮ

ﺧﯿﺎﻟﻢ از ھﻤﻪ ﺳﻮ راﺣﺖ اﺳﺖ

آﻏﻮش ﻣﮫﺮﺑﺎن ﻣﺎم وطﻦ

ﭘﺴﺘﺎﻧﮏ ﺳﻮاﺑﻖ ﭘﺮ اﻓﺘﺨﺎر ﺗﺎرﯾﺨﯽ

ﻻﻻﯾﯽ ﺗﻤﺪن و ﻓﺮھﻨﮓ

و ﺟﻖ و ﺟﻖ ﺟﻘﺠﻘﻪ ﻗﺎﻧﻮن ...

آه

دﯾﮕﺮ ﺧﯿﺎﻟﻢ از ھﻤﻪ ﺳﻮ راﺣﺘﺴﺖ

از ﻓﺮط ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ

رﻓﺘﻢ ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎ اﺷﺘﯿﺎق ﺷﺸﺼﺪ و ھﻔﺘﺎد و ھﺸﺖ ﺑﺎر ھﻮا را ﮐﻪ از اﻏﺒﺎر

ادامه مطلب ...

آﯾﻪ ھﺎی زﻣﯿﻨﯽ


آﻧﮕﺎه
ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺳﺮد ﺷﺪ
و ﺑﺮﮐﺖ از زﻣﯿﻦ ھﺎ رﻓﺖ
و ﺳﺒﺰه ھﺎ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ھﺎ ﺧﺸﮑﯿﺪﻧﺪ
و ﻣﺎھﯿﺎن ﺑﻪ درﯾﺎ ھﺎ ﺧﺸﮑﯿﺪﻧﺪ
و ﺧﺎک ﻣﺮدﮔﺎﻧﺶ را
زان ﭘﺲ ﺑﻪ ﺧﻮد
ﻧﭙﺬﯾﺮﻓﺖ
ﺷﺐ در ﺗﻤﺎم ﭘﻨﺠﺮه ھﺎی ﭘﺮﯾﺪه رﻧﮓ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﺗﺼﻮر ﻣﺸﮑﻮک
ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ در ﺗﺮاﮐﻢ و طﻐﯿﺎن ﺑﻮد
و راھﮫﺎ اداﻣﻪ ﺧﻮد را
در ﺗﯿﺮﮔﯽ رھﺎ ﮐﺮدﻧﺪ
دﯾﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻧﯿﻨﺪﯾﺸﺪ
دﯾﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻓﺘﺢ ﻧﯿﻨﺪﯾﺸﯿﺪ
و ھﯿﭻ ﮐﺲ
دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ھﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﯿﻨﺪﯾﺸﯿﺪ
در ﻏﺎرھﺎی ﺗﻨﮫﺎﯾﯽ
ﺑﯿﮫﻮدﮔﯽ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ
آﻣﺪ
ادامه مطلب ...

آن روزھﺎ


آن روزھﺎ رﻓﺘﻨﺪ
آن روزھﺎی ﺧﻮب
آن روزھﺎی ﺳﺎﻟﻢ ﺳﺮﺷﺎر
آن آﺳﻤﺎن ھﺎی ﭘﺮ از ﭘﻮﻟﮏ
آن ﺷﺎﺧﺴﺎران ﭘﺮ از ﮔﯿﻼس
آن ﺧﺎﻧﻪ ھﺎی ﺗﮑﯿﻪ داده در ﺣﻔﺎظ ﺳﺒﺰ ﭘﯿﭽﮑﮫﺎ ﺑﻪ
ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ
آن ﺑﺎم ھﺎی ﺑﺎد ﺑﺎدﮐﮫﺎی ﺑﺎزﯾﮕﻮش
آن ﮐﻮﭼﻪ ھﺎی ﮔﯿﺞ از ﻋﻄﺮ اﻗﺎﻗﯽ ھﺎ
آن روزھﺎ رﻓﺘﻨﺪ
آن روزھﺎ ﯾﯽ ﮐﺰ ﺷﮑﺎف ﭘﻠﮑﮫﺎی ﻣﻦ
آوازھﺎﯾﻢ ﭼﻮن ﺣﺒﺎﺑﯽ از ھﻮا ﻟﺒﺮﯾﺰ ﻣﯽ ﺟﻮﺷﯿﺪ
ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ روی ھﺮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﻟﻐﺰﯾﺪ
آﻧﺮا ﭼﻮ ﺷﯿﺮ ﺗﺎزه ﻣﯽ ﻧﻮﺷﯿﺪ
ﮔﻮﯾﯽ ﻣﯿﺎن ﻣﺮدﻣﮑﮫﺎﯾﻢ
ﺧﺮﮔﻮش ﻧﺎ آرام
ﺷﺎدی ﺑﻮد
ھﺮ ﺻﺒﺤﺪم ﺑﺎ آﻓﺘﺎب ﭘﯿﺮ
ﺑﻪ دﺷﺘﮫﺎی ﻧﺎ ﺷﻨﺎس ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽ رﻓﺖ
ﺷﺒﮫﺎ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ھﺎی ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻓﺮو ﻣﯽ رﻓﺖ
آن روزھﺎ رﻓﺘﻨﺪ
آن روزھﺎ ی ﺑﺮﻓﯽ ﺧﺎﻣﻮش
ﮐﺰ ﭘﺸﺖ ﺷﯿﺸﻪ در اﺗﺎق ﮔﺮم
ھﺮ دم ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﺧﯿﺮه ﻣﯿﮕﺸﺘﻢ
ﭘﺎﮐﯿﺰه ﺑﺮف ﻣﻦ ﭼﻮ ﮐﺮﮐﯽ ﻧﺮم
آرام ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ
ﺑﺮ ﻧﺮدﺑﺎم ﮐﮫﻨﻪ ﭼﻮﺑﯽ
ﺑﺮ رﺷﺘﻪ ﺳﺴﺖ طﻨﺎب رﺧﺖ
ﺑﺮ ﮔﯿﺴﻮان ﮐﺎﺟﮫﺎی ﭘﯿﺮ
و ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺑﻪ ﻓﺮدا آه
ادامه مطلب ...

آﻓﺘﺎب ﻣﯽ ﺷﻮد


ﻧﮕﺎه ﮐﻦ ﮐﻪ ﻏﻢ درون دﯾﺪه ام
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻗﻄﺮه ﻗﻄﺮه آب ﻣﯽ ﺷﻮد
ﭼﮕﻮﻧﻪ
ﺳﺎﯾﻪ ﺳﯿﺎه ﺳﺮﮐﺸﻢ
اﺳﯿﺮ دﺳﺖ آﻓﺘﺎب ﻣﯽ ﺷﻮد
ﻧﮕﺎه ﮐﻦ
ﺗﻤﺎم ھﺴﺘﯿﻢ ﺧﺮاب ﻣﯽ ﺷﻮد
ﺷﺮاره ای ﻣﺮا ﺑﻪ ﮐﺎم ﻣﯽ ﮐﺸﺪ
ﻣﺮا ﺑﻪ اوج ﻣﯽ ﺑﺮد
ﻣﺮا ﺑﻪ دام ﻣﯿﮑﺸﺪ
ﻧﮕﺎه ﮐﻦ
ﺗﻤﺎم آﺳﻤﺎن ﻣﻦ
ﭘﺮ از ﺷﮫﺎب ﻣﯽ ﺷﻮد
ﺗﻮ آﻣﺪی ز دورھﺎ و دورھﺎ
ز ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻋﻄﺮ ھﺎ و ﻧﻮرھﺎ
ﻧﺸﺎﻧﺪه ای ﻣﺮا
ﮐﻨﻮن ﺑﻪ زورﻗﯽ
ز ﻋﺎﺟﮫﺎ ز اﺑﺮھﺎ ﺑﻠﻮرھﺎ
ﻣﺮا ﺑﺒﺮ اﻣﯿﺪ دﻟﻨﻮاز ﻣﻦ
ﺑﺒﺮ ﺷﮫﺮ ﺷﻌﺮ ھﺎ و ﺷﻮرھﺎ
ﺑﻪ راه ﭘﺮ ﺳﺘﺎره ه ﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﯽ ام
ﻓﺮاﺗﺮ از ﺳﺘﺎره ﻣﯽ ﻧﺸﺎﻧﯽ ام
ﻧﮕﺎه ﮐﻦ
ﻣﻦ از ﺳﺘﺎره ﺳﻮﺧﺘﻢ
ﻟﺒﺎﻟﺐ از ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﺗﺐ ﺷﺪم
ﭼﻮ ﻣﺎھﯿﺎن ﺳﺮخ رﻧﮓ ﺳﺎده دل
ﺳﺘﺎره ﭼﯿﻦ ﺑﺮﮐﻪ ھﺎی ﺷﺐ ﺷﺪم
ﭼﻪ دور ﺑﻮد ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ زﻣﯿﻦ ﻣﺎ
ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺒﻮد ﻏﺮﻓﻪ ھﺎی آﺳﻤﺎن
ﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﻦ دوﺑﺎره ﻣﯽ رﺳﺪ
ﺻﺪای ﺗﻮ
ﺻﺪای ﺑﺎل ﺑﺮﻓﯽ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن
ﻧﮕﺎه ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﮐﺠﺎ رﺳﯿﺪه ام
ﺑﻪ ﮐﮫﮑﺸﺎن ﺑﻪ ﺑﯿﮑﺮان ﺑﻪ ﺟﺎودان
ﮐﻨﻮن ﮐﻪ آﻣﺪﯾﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ اوﺟﮫﺎ
ﻣﺮا ﺑﺸﻮی ﺑﺎ ﺷﺮاب ﻣﻮﺟﮫﺎ
ﻣﺮا ﺑﭙﯿﭻ در ﺣﺮﯾﺮ ﺑﻮﺳﻪ ات
ﻣﺮا ﺑﺨﻮاه در ﺷﺒﺎن دﯾﺮ ﭘﺎ
ﻣﺮا دﮔﺮ رھﺎ ﻣﮑﻦ
ﻣﺮا از اﯾﻦ ﺳﺘﺎره ھﺎ ﺟﺪا ﻣﮑﻦ
ﻧﮕﺎه ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﻮم ﺷﺐ ﺑﺮاه ﻣﺎ
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻗﻄﺮه ﻗﻄﺮه آب ﻣﯿﺸﻮد
ﺻﺮاﺣﯽ ﺳﯿﺎه دﯾﺪﮔﺎن ﻣﻦ
ﺑﻪ ﻻﻻی ﮔﺮم ﺗﻮ
ﻟﺒﺎﻟﺐ از ﺷﺮاب ﺧﻮاب ﻣﯽ ﺷﻮد
ﺑﻪ روی ﮔﺎھﻮاره ھﺎی ﺷﻌﺮ ﻣﻦ
ﻧﮕﺎه ﮐﻦ
ﺗﻮ ﻣﯿﺪﻣﯽ و آﻓﺘﺎب ﻣﯽ
ﺷﻮد
تصویر شادروان:  بتول وزیری تبار(مادر فروغ فرخزاد)